Rewizje płyt głównych Xbox Classic – daty produkcji, modyfikacje i różnice między wersjami

Konsola Xbox Classic zadebiutowała w 2001 roku i była pierwszym podejściem Microsoftu do rynku gier. Choć sprzęt nie zdobył takiej popularności jak PlayStation 2, do dziś cieszy się wierną społecznością fanów i modderów. W trakcie produkcji (2001-2005) Microsoft wprowadził kilka rewizji płyty głównej, które różniły się zastosowanymi układami, zasilaczami i możliwościami modyfikacji. Dla kolekcjonera, serwisanta czy hobbysty to właśnie rewizja płyty decyduje o tym, jak łatwo można konsolę przerobić, jak wygląda obraz i jakie są potencjalne problemy techniczne.

Poniżej znajdziesz chronologiczny przegląd wszystkich rewizji, ich okresy produkcji oraz plusy i minusy.

Xbox Classic 1.0 (listopad 2001 – maj 2002)

Charakterystyka:
Pierwsza seria konsoli, wprowadzona na rynek amerykański. Charakteryzowała się dużym radiatorem z dodatkowym wentylatorem i enkoderem wideo Conexant. Zasilacze Thomson i Delta bywały awaryjne.

Opcje modowania:

• Obsługa TSOP – możliwość flashowania BIOS-u po zmostkowaniu punktów.
• Pełna kompatybilność z modchipami.

Plusy:

• Najstarsza, kolekcjonerska wartość.
• Duże możliwości modowania.

Minusy:

• Głośna praca chłodzenia.
• Awaryjne zasilacze Thomson (zimne luty, kondensatory).

Xbox Classic 1.1 (maj 2002 – sierpień 2002)

Charakterystyka:
Wersja przejściowa, mniejsze chłodzenie, wciąż enkoder Conexant. Zasilacze Thomson/Delta poprawiono, ale wciąż były mniej niezawodne.

Opcje modowania:

Nadal dostępne flashowanie TSOP.

Kompatybilna z modchipami.

Plusy:

• Stabilniejsza od 1.0.
• Dobra baza pod softmod.

Minusy:

• Zasilacze wciąż problematyczne.
• Brak większych zmian względem 1.0.

Xbox Classic 1.2 – 1.3 (sierpień 2002 – kwiecień 2003)

Charakterystyka:
Wprowadzono enkoder Focus, który poprawił jakość obrazu (szczególnie w NTSC). Konsola była ciszej chłodzona, zasilacze ulepszono.

Opcje modowania:

• TSOP nadal w pełni dostępny.
• Bardzo popularne wśród modderów.

Plusy:

• Dobre chłodzenie i kultura pracy.
• Focus zapewnia czystszy obraz.
• Stabilne zasilacze.

Minusy:

• Mniej kolekcjonerska niż 1.0, ale praktyczna.

Xbox Classic 1.4 – 1.5 (kwiecień 2003 – marzec 2004)

Charakterystyka:
Najczęściej spotykane rewizje. Enkoder Focus lub Conexant, lepsze zasilacze (Foxlink, Delta). Wersja 1.5 była rzadką ewolucją 1.4 z ograniczeniami w obsłudze BIOS-u.

Opcje modowania:

• 1.4 – pełna obsługa TSOP, świetna dla modderów.
• 1.5 – brak możliwości TSOP, konieczność modchipa.

Plusy:

• Najbardziej stabilne konstrukcje.
• Łatwe w serwisie i modyfikacjach (zwłaszcza 1.4).

Minusy:

• 1.5 ma ograniczenia modowania.
• Różnice w enkoderach wymagają sprawdzenia jakości obrazu.

Xbox Classic 1.6 / 1.6b (kwiecień 2004 – maj 2005)

Charakterystyka:
Ostatnia rewizja przed wprowadzeniem Xboxa 360. Wprowadzono enkoder Xcalibur, zmieniono pamięci RAM, a płyta całkowicie zrezygnowała z obsługi TSOP. Najczęściej spotykane zasilacze Foxlink (czasem Delta).

Opcje modowania:

• Brak TSOP – tylko softmod lub modchip.
• Wymaga specjalnych BIOS-ów przygotowanych pod rewizję 1.6 (np. Evox M8+ 1.6).

Plusy:

• Najmłodsze egzemplarze, mniej zużyte.
• Stabilne zasilacze.
• Łatwy softmod (Tony Hawk’s Pro Skater 4, Tom Clancy’s Splinter Cell, MechAssault, 007: Agent Under Fire).

Minusy:

• Brak TSOP, ograniczenia w modowaniu.
• Xcalibur uznawany za gorszy jakościowo enkoder obrazu niż Conexant/Focus.

Porównanie rewizji Xbox Classic

• Najlepsze do kolekcjonowania: 1.0 – historyczne, rzadkie, charakterystyczne.
• Najlepsze do modowania: 1.2 – 1.4 – pełny TSOP, stabilne zasilanie, dobry enkoder.
• Najłatwiejsze do codziennego grania: 1.4 i 1.6 – nowsze, mniej zużyte, łatwe do softmodu.
• Najmniej pożądane dla modderów: 1.5 i 1.6 – brak TSOP.

Dlaczego rewizja Xbox Classic ma znaczenie?

Znajomość rewizji pozwala:

• dobrać odpowiednią metodę modyfikacji,
• ocenić potencjalne problemy (zasilacz, enkoder obrazu),
• lepiej zaplanować modernizację (np. wymianę dysku),
• podnieść wartość konsoli przy sprzedaży – egzemplarze dobrze opisane i w pełni działające są bardziej poszukiwane.

Reasumując:

• Jeśli masz konsolę z 2001-2002 – to najstarsza rewizja 1.0–1.1, dziś cenna dla kolekcjonerów.
• 2002-2003 to złoty środek dla modderów (1.2–1.4).
• 2004-2005 – zawsze 1.6, najłatwiejsza do softmodu i wciąż świetna do grania.

Jak rozpoznać rewizję płyty głównej Xbox Classic po PCB

Xbox Classic 1.0 (2001 – wczesny 2002)

• Duży radiator z dodatkowym wentylatorem na GPU.
• Kość TSOP BIOS w postaci dużego układu (Intel/Sharp, 1 MB).
• Enkoder wideo Conexant CX25871 – blisko portów AV.
• Zasilacze Thomson/Delta, często awaryjne.

Xbox Classic 1.1 (2002)

• Radiator uproszczony (bez wentylatora).
• Nadal obecny TSOP BIOS, mniejszy układ niż w 1.0.
• Enkoder wideo wciąż Conexant.
• Płyta główna bardzo podobna do 1.0, różnice głównie w zasilaniu.

Xbox Classic 1.2 – 1.3 (2002 – 2003)

• TSOP BIOS nadal obecny (różne producenci: ST, Winbond).
• Pojawia się enkoder wideo Focus FS454 – łatwy do odróżnienia, kwadratowy chip w pobliżu wyjścia AV.
• Radiator i układ chłodzenia uproszczony, brak dodatkowego wentylatora.
• Płyty te są mniejsze wizualnie „zatłoczone” niż 1.0/1.1.

Xbox Classic 1.4 – 1.5 (2003 – 2004)

• Układ BIOS wciąż obecny (TSOP).
• Enkoder Focus (czasem Conexant, zależnie od serii).
• Płytka podobna do 1.3, różnice trudne do uchwycenia bez schematów.
• Wersja 1.5 wygląda identycznie do 1.4 – różnicę widać dopiero przy próbie flashowania (brak pełnego wsparcia).

Xbox Classic 1.6 / 1.6b (2004 – 2005)

• Brak TSOP – nie ma dużej kości BIOS na PCB, zamiast tego mała pamięć Flash (16-pin, np. ST).
• W pobliżu portu AV znajdziesz nowy enkoder Xcalibur (opisany jako „Xcalibur” na chipie).
• Inne rozłożenie sekcji zasilania (VRM), charakterystyczne ścieżki PCB.
• Numerki na płytkach i naklejki produkcyjne często zaczynają się od „30…”.