W dzisiejszych czasach prywatność w sieci jest tematem, który budzi wiele emocji i kontrowersji. W odpowiedzi na rosnące zapotrzebowanie na bezpieczne komunikowanie się, powstały różne aplikacje, w tym Signal i Telegram. Oba komunikatory mają swoje korzenie w potrzebie stworzenia platform umożliwiających prywatną i zaszyfrowaną wymianę informacji. Mimo podobnych założeń, różnią się one zarówno pod względem historii powstania, jak i funkcji oraz podejścia do ochrony danych.
Signal został stworzony przez organizację non-profit Signal Foundation, a jego głównym celem było dostarczenie narzędzia do bezpiecznej komunikacji, które respektuje prywatność użytkowników. Aplikacja powstała w 2014 roku, będąc rozwinięciem wcześniejszego projektu Whisper Systems. Twórcy Signal kładą ogromny nacisk na pełne szyfrowanie typu end-to-end, co oznacza, że nikt poza nadawcą i odbiorcą nie ma dostępu do treści wiadomości.
Telegram, z kolei, został założony w 2013 roku przez braci Pavla i Nikolaja Durowów. Ich wcześniejszy sukces z siecią społecznościową VKontakte (rosyjski odpowiednik Facebooka) sprawił, że zaczęli szukać nowego, niezależnego kanału komunikacji. Telegram miał na celu dostarczenie użytkownikom aplikacji, która jest szybka, prosta w obsłudze, a jednocześnie oferuje pewien poziom bezpieczeństwa. Jednak w przeciwieństwie do Signal, Telegram nie szyfruje domyślnie wszystkich rozmów, co stanowi istotną różnicę między tymi dwoma aplikacjami.
Różnice technologiczne między Signal i Telegram
Signal, jako aplikacja stworzona z myślą o prywatności, stosuje pełne szyfrowanie end-to-end dla wszystkich rozmów, co oznacza, że nikt oprócz nadawcy i odbiorcy nie może przeczytać przesyłanych wiadomości. Signal korzysta z otwartego protokołu szyfrowania, co pozwala ekspertom ds. bezpieczeństwa dokładnie sprawdzić jego skuteczność. Aplikacja nie przechowuje żadnych danych o użytkownikach, takich jak listy kontaktów, a nawet metadane są minimalizowane.
Telegram, choć także oferuje szyfrowanie end-to-end, stosuje je tylko w przypadku tzw. „sekretnych czatów”. Zwykłe rozmowy są szyfrowane tylko pomiędzy użytkownikiem a serwerem, co daje dostęp operatorom serwerów do przesyłanych danych. W praktyce oznacza to, że Telegram ma większą kontrolę nad danymi użytkowników. Zaletą Telegrama jest jednak możliwość tworzenia dużych grup i kanałów, co czyni go bardziej wszechstronnym narzędziem do szerokiego komunikowania się. Dodatkowo, Telegram oferuje ogromną elastyczność w zakresie przesyłania plików i integracji z botami.
Plusy i minusy komunikatorów Signal i Telegram
Signal wyróżnia się na tle innych aplikacji swoją transparentnością oraz zaawansowanymi funkcjami bezpieczeństwa. Jego kod źródłowy jest otwarty, co daje użytkownikom i ekspertom z branży pewność, że nie ma w nim luk. Brak reklam i możliwości śledzenia przez zewnętrzne podmioty to kolejny duży plus tej aplikacji. Jednak z drugiej strony Signal jest nieco mniej popularny, co może być problemem dla osób, które chcą korzystać z jednej platformy do komunikacji ze wszystkimi znajomymi.
Telegram, z kolei, jest aplikacją bardziej rozbudowaną, jeśli chodzi o funkcje dodatkowe. Oprócz możliwości prowadzenia rozmów, użytkownicy mogą korzystać z botów, kanałów informacyjnych oraz przesyłać duże pliki, co czyni Telegram bardzo uniwersalnym narzędziem. Minusem jest jednak fakt, że pełne szyfrowanie nie jest domyślnie włączone dla wszystkich rozmów, co może być postrzegane jako słabsza ochrona prywatności. Telegram jest także mniej transparentny w kwestii swojego finansowania i polityki dotyczącej danych użytkowników.
Oba komunikatory mają swoje zalety i wady, a ich wybór zależy głównie od tego, co jest dla użytkownika najważniejsze – czy jest to przede wszystkim bezpieczeństwo i prywatność, czy też wygoda i dodatkowe funkcje.
0 komentarzy